September 2006 » Seizoen 2005 – 2006

De eerste nieuwsbrief van Stichting Darsilami! Het eerste jaar dat we als stichting hebben gewerkt en op veel verschillende vlakken een bijdrage konden leveren aan Darsilami en omliggende dorpen. Hieronder volgt het verslag, gemaakt door Willemien Oosterveld.

van l. naar r. Greet Oosterveld, Claartje Dirksmeier, Jan Dinkelaar, Tabo Bojang, Willemien Oosterveld

Van tevoren wil ik nog even zeggen dat vrijwel alles wat tot nu toe is gedaan voort is gekomen uit vragen van de bevolking. Mensen weten Tabo goed te vinden, en bespreken hun problemen met hem, ook al vóór het bestaan van de stichting.

Gezondheid en medische zorg

Het allereerste waartoe de stichting heeft bijgedragen is de reparatie van het watersysteem in Darsilami. Eind jaren negentig was Darsilami een van de eerste dorpen die via de EEG een watersysteem kreeg dat werkt op zo’n 50 zonnepanelen. Het water wordt van ong. 70 meter diep opgepompt in een enorme tank en vandaar uit loopt het naar diverse kranen in het dorp. Twee jaar geleden waren er acht zonnepanelen gestolen waardoor er geen watertoevoer meer was, alleen uit oude putten. De gezondheid werd bedreigd en het water was niet voldoende.

Nieuwe zonnepanelen waren nodig en bovendien moesten ze niet opnieuw gestolen worden natuurlijk. Daarom zijn nu alle zonnepanelen vast gelast. Al met al een kostbare reparatie waar behalve het dorp zelf en stichting Darsilami ook gasten van onze Timberland-lodge en Femmes d’ Europe (Vrouwen van Europa), een stichting uit Brussel, heeft bijgedragen. Deze gasten vonden schoon water voor Darsilami zo belangrijk dat ze voor hun feest in Amsterdam i.p.v. cadeaus geld voor zonnepanelen vroegen. Femmes d’ Europe had al eerder via ons projecten gefinancierd in de omgeving van Darsilami. Deze keer kregen we hun snelle noodhulp. In december 2005 was er weer heerlijk, helder drinkwater en dat de hele dag lang! Eigenlijk was het hele systeem nog verbeterd, want voorheen had Darsilami maar een aantal uren per dag water.

Via het Lilianefonds, dat zich inzet voor gehandicapte kinderen in de wereld, hebben we verschillende kinderen kunnen helpen uit Darsilami en Brikama. In eerste instantie gaat het vaak om een bezoek aan een arts of specialist in de hoofdstad Banjul. Alle extra kosten, zoals vervoer naar het ziekenhuis, evt. medicijnen, hulpmiddelen als speciaal schoeisel, brillen, etc. kunnen ouders vaak niet opbrengen en ze beginnen er daarom maar helemaal niet aan. In eerste instantie vergoedt Stichting Darsilami deze extra kosten en in veel gevallen krijgen we deze na verloop van tijd terug van het Lilianefonds. Zo zijn er drie jongens (twee slechtziend en één blind) naar de oogspecialist geweest en toen de diagnose was gesteld konden ze naar de blindenschool. Maar omdat de afstand huis – school zo groot is moesten we speciaal vervoer regelen. We hebben een chauffeur van normaal persoonsvervoer bereid gevonden om de jongens elke dag van huis op te halen en naar de blindenschool te brengen.

Het Lilianefonds vergoedt een deel, maar niet alles. Daarom betaalt de stichting het overige deel. De jongens zijn nu apetrots dat ze net als andere kinderen naar school gaan, met ook een schooluniform (zoals in Gambia gebruikelijk is) en alles wat daar bij hoort. Twee van deze jongens (10 en 14 jaar) waren nog nooit naar school geweest, maar altijd thuis gehouden. Wel had de oudste van schoolgaande buurkinderen op eigen houtje al Engels geleerd. Kinderen leren pas op school Engels, de Gambiaanse voertaal. Thuis spreken ze hun eigen taal, zoals Mandinka, Wolof, Diola, Karoninka, Fula.

Verder zijn een paar meisjes van hun huidproblemen genezen, een jongen met polio kreeg speciaal aangemeten schoeisel en daarbij ook fysiotherapie voor armen en benen. Vooral voor heel jonge kinderen met een handicap is het belangrijk om er vroeg bij te zijn.

Een vrouwelijke gezondheidswerker die altijd van Darsilami naar het gezondheidscentrum in Touba (3 km) en Dombondir (5 km) moest lopen heeft een fiets gekregen om beter en gemakkelijker haar werk te kunnen doen. Touba en Dombondir liggen net over de grens in Senegal.

Onderwijs en scholing

Voor één van de twee kleuterscholen in Darsilami hebben we 100 schriftjes laten maken. Die zijn bestemd voor de grootste kinderen van de school, om al vast wat schrijven te leren. In Gambia gaan de kinderen met 7 jaar naar de basisschool.

De koranschool had niet genoeg banken om op te zitten, eigenlijk alleen een paar kapotte oude banken met hier en daar de spijkers eruit stekend. Bij een goede timmerman in een naburig dorp zijn er 36 banken gemaakt. Misschien kunnen we volgend jaar ook tafels voor ze laten maken. We hebben het plan besproken om de kinderen van de koranschool als proef een jaar Engels te geven, d.w.z. een leerkracht een jaar te betalen om de kinderen Engelse les te geven. De ouders kunnen dat niet betalen en het is wel belangrijk dat juist deze kinderen naast het Arabisch ook de voertaal van Gambia leren. Thuis spreken ze de taal van hun stam, bijv. Mandinka, Diola, Fula. De reacties waren heel positief. Hopelijk lukt het om voor september, als de school weer begint, iemand te vinden.

De basisschool in Busura (op 3 km afstand van Darsilami) heeft een aantal klassen, maar onvoldoende ruimte voor de leerkrachten (kantoorruimte, etc) Daarom hadden vrijwilligers een lemen gebouwtje neergezet. De regentijd naderde en leem zakt onverbiddelijk in elkaar bij water. De stichting heeft noodhulp gegeven in de vorm van golfplaten voor het dak.

Stimuleren lokale bedrijfjes

Een kleine groep jongeren had in oktober 2005 onder leiding van een ervaren bakker een oven gebouwd om brood te bakken. In Darsilami waren te weinig broodbakkers. Om te kunnen starten hadden ze een grote tafel nodig, een aantal bladen om het nog ongebakken brood op te leggen en een stevige fiets om het brood naar de diverse winkeltjes in Darsilami en andere dorpen te brengen. Een gedeelte was gift, en een gedeelte lening. Als de lening wordt afgelost kunnen we daarna met ditzelfde geld weer anderen bijstaan.

Drie vrouwen wilden zichzelf scholen om stoffen te verven (“tye dye”- een manier van stof vouwen en afbinden met touwtjes en daarna in verschillende verfbaden stoppen). Ze kregen een gedeelte van de scholing en het benodigde materiaal. De rest van de scholing en nieuw materiaal betalen ze nu van het verdiende geld. Af en toe lenen ze nog iets van de stichting, maar geven dat terug zodra ze hun producten hebben verkocht. Inmiddels hebben ze een heel netwerk van verkopers.

Culturele activiteiten

De scouts van Darsilami kregen uniformen. De meeste ouders kunnen een uniform helemaal niet betalen, dus maar heel weinig kinderen, zowel jongens als meisjes, hadden een uniform. Het klinkt gek, maar in Gambia is dit erg belangrijk. Scouts dragen bij tot vermaak en vertier, demonstreren bij belangrijke gebeurtenissen, maar voeren ook hele theaterstukken op. Tabo zal ze ideeën geven om een stuk te maken over nieuwe aanplant van bomen i.p.v. bomen omkappen en afbranden. Wie weet kunnen ze hiermee langs scholen en verschillende openbare bijeenkomsten, dat schijnt op die manier regelmatig te gebeuren.

We hebben twee keer speciaal iets voor kinderen georganiseerd: een dansfeest met echte drums erbij. Blije gezichten en veel plezier! Limonade en ballonnen. Bij andere feestelijke gelegenheden worden de kinderen altijd naar de zijlijn geschoven. Kinderen moeten al heel jong meewerken, vooral de meisjes. Behalve scouts en voetbal wordt er niet veel voor hen georganiseerd. Verjaardagen worden nooit gevierd.

Directe noodhulp

Een paar keer is schoolgeld betaald voor een paar kinderen van de ‘primary’ (basis)school en van de ‘middle’ school (een soort mavo). Het kind zou anders van school moeten, omdat de ouders op dit moment geen geld hadden.

Enkele marktvrouwen kregen hulp om hun zaken weer op te starten, na een terugval door meestal familieomstandigheden, ziekte, of omdat de marktwaar gestolen was. In vergelijking met bedragen hier in het westen is het bijna ongelooflijk dat iemand al met 6 euro extra opnieuw aan het werk kan!

Een man zonder werk kreeg materiaal om deuren te maken voor zijn nog niet afgemaakte lemen huis. Een lemen huis kan met heel weinig geld gemaakt worden, een dak van palmbladeren hoeft ook niet zoveel te kosten, maar deuren zijn dan in verhouding net te duur (een raamwerk van latten met golfplaatijzer).

Een paar families kregen eenmalig een zak rijst, omdat ze door ziekte of gebrek aan werk geen geld hadden om eten te kopen. Rijst is het belangrijkste voedsel in Gambia en Senegal.

De woonruimte van een familie in Brikama is beschadigd door brand. Bij enorme rukwinden tijdens de regentijd viel een stuk van het dak naar beneden op een brandende kaars. Veel mensen gebruiken een kaars als verlichting. Huisraad vatte vlam. Van de stichting kregen ze een bijdrage om de eerste nood te lenigen.

Waar we nog meer mee bezig zijn …

Het dorp Omorto, ongeveer 20 km ten oosten van Darsilami, heeft onze hulp ingeroepen voor hun kleuterschool. Het gebouw heeft vier klassen. Er zijn 65 kinderen en 3 vrijwilligers als leerkrachten. De lemen muren en de houten balken zijn allemaal aangevreten door de termieten, zelfs zo erg dat alleen nog één klas wordt gebruikt. Het instortingsgevaar is te groot. Na de regentijd met zijn vaak hevige rukwinden kan ook die ene klas waarschijnlijk niet meer gebruikt worden. De dichtstbijzijnde kleuterschool is te ver weg voor de kleuters van Omorto. Er is daar geen openbaar vervoer. Lopen is de enige mogelijkheid. Bovendien zou het dorp ook graag een ‘primary school’ willen hebben. De school waar de kinderen nu naar toe gaan is op 4 km of, een andere kant op, op 9 km afstand. Gesteld dat er een basisschool in Omorto zou komen dan zou deze voorzien in een behoefte van in totaal 5 dorpen, Omorto en vier omliggende dorpen.

Even terug naar de kleuterschool. Al een paar jaar hebben we kontakt met Alied en Freek-Jan ter Steege uit Hoogeveen. Zij hebben met hun stichting Baobab Nursery School een kleuterschool gebouwd in Serekunda. Hun stichting heeft de mogelijkheid om af en toe wat extra’s te doen. Zo hebben ze geholpen een kleuterschool in aanbouw af te maken. Dit was in een dorp op 6 km van Darsilami. En daarna zijn met hun hulp vier nieuwe klassen gebouwd voor de basisschool van Darsilami. Dit laatste is een NCDO project (Nationale Commissie voor internationale samenwerking en duurzame ontwikkeling) geworden, d.w.z. dat het bijeengebrachte bedrag door de NCDO werd verdubbeld. Net als bijv. de Wilde Ganzen ook wel doen. Om kort te gaan: Alied en Freek-Jan ter Steege gaan in november 2006 in Omorto kijken hoe de situatie daar is en misschien kunnen ze wat voor de kleuterschool doen. Wie weet komt er daarna een oplossing voor een eventuele basisschool. Zoals hierboven blijkt komt er soms hulp uit een onverwachte hoek.

Ook wil ik de basisschool van Macouda en Dombondir noemen (op 4 km van Darsilami, net in Senegal). Heel actieve dorpen, die eigenlijk graag cementen gebouwen zouden willen hebben, maar bij gebrek aan financiën zelf lemen gebouwtjes neerzetten. Het duurste daarbij zijn de golfplaten voor het dak. In totaal zijn er 12 klassen, in elke klas zeker 30 of 40 kinderen. Zeker de helft zit nu nog in noodklassen, nl afdakjes van palmbladeren, die in de regentijd allicht niet te gebruiken zijn. Voor het gezondheidscentrum en de kraamkliniek in Macouda geldt eigenlijk hetzelfde. Door de bevolking van leem gebouwd, maar nu veel last van termieten. Uiteindelijk zou een gebouwtje van cement de oplossing zijn. Daar is ook geen toilet en geen waterput.

Femmes d’ Europe (Vrouwen van Europa, hierboven al genoemd) hebben een paar jaar geleden een flink aantal banken, tafels en kasten gegeven, maar sinds de twee dorpen samen een school hebben, is er behoefte aan veel meer meubilair. Soms zitten de kinderen zo stijf naast elkaar dat ze nauwelijks kunnen schrijven.

Stichting Darsilami en Timberland Lodge hebben samen een gele VW pick-up gekregen van Mirjam en Marco Romero uit Almelo, om te gebruiken in Darsilami. Mirjam en Marco hebben dit jaar meegedaan aan de Amsterdam-Dakar-Banjul challenge. Door tussenkomst van Alied en Freek-Jan ter Steege uit Hoogeveen hebben ze hun helemaal opgeknapte auto (aankoop 500 euro) aan ons gegeven. We zijn er erg blij mee en hebben de auto ‘tya moto’ gedoopt (vertaling in het Mandinka van de naam van de auto “pinda-barrel”)

Tot slot

Met kleine bedragen kan veel gedaan worden, dat blijkt uit het afgelopen eerste jaar. Soms zijn grotere bedragen nodig (voor nieuwe gebouwen, veel meubilair, etc.). Eerst bekijken we altijd of het bouwen van een school of gezondheidscentrum niet door het dorp of het land zelf bekostigd kan worden, maar heel vaak is dat niet het geval. Dan zoeken we naar hulp van elders. Natuurlijk staan we open voor elk nieuw idee of aanwijzing hoe daaraan te komen. Uw reakties zijn van harte welkom.

Creatieve opbrengsten voor Stichting Darsilami

• in plaats van cadeau’s vroegen zij bij hun feest een bijdrage voor het watersysteem van Darsilami.
• 60 jaar werd ze en ze gaf een groot dansfeest. Ze vroeg geld voor twee stichtingen, waarvan Stichting Darsilami er één was. Haar voorwaarde was dat het gebruikt zou worden voor culturele activiteiten.
• bij zijn afscheid als wethouder kreeg hij, op eigen verzoek, vele giften voor Stichting Darsilami.